Contigo amar, nosoutros, xuntos

Sempre, co estigma dunha idea brillando na escuridade morna do solpor.
Mírame, confúndeme, son raigame do teu alento, sentencio o porvir a mesturarse cun fado.

Tomo as formas, contigo amar, no deserto, pasando indemne coa luz dun noutrora que virá, que virá de nós sentir, querer coa forza de nosoutros, xuntos.

Alberte Momán