Húmida, a miña vulva fálache.
Fai un reclamo de ti.
Chamada silenciosa pero atraínte.
Comín a comida da túa boca,
parín lascivia unha e outra vez:
Anxo e Demo dos meus sentimentos,
placer único, plurilingüismo xenital.
Agardeite outra noite
benbendo a lúa desesperada.
Nacín unha vez máis e morrín sen remedio
e odieite e ameite e fuxín.
Un somnífero de apatía reverteu.
Sensación de soidade
Xa non te esperaba
Apareciches.
Como luvas de luxuria...
...o pracer coma vestido.
5 comentários:
"Pluringüismo xenital", umha frase nominal para enmarcar e com a que aleiçoar as vindouras geraçons numha poesia íntima com vocaçom de dessasossego que remete contra a claustrofóbia dumha sociedade regida durante séculos pola opressom de género... e a foto do globetes amigo do Habichuelas volta a minha cabeça... umha aperta e segue erguendo a bandeira do "pracer coma vestido".
P.D.: no primeiro verso acho que deverias pôr "fálache" e nom "fálate". Questions de ecdótica, quando seja a editor da tua poesia farei umha nota a rodapé xD
Suxestión aceptada. E trato feito, non creo que atopase editor mellor :).
Foi ler o poema e querer deixar un comentario sobre a xenialidade do "plurilingüismo xenital".
Moi sugestivo! :)
Darías um bo editor Garcia, esso é certo :D
Sobre o plurilinguismo genital... que engadir ó dito já!
Palula Verao e Raíz_Verde, obrigada, muito obrigada, de verdade.
Postar um comentário