Pesquisar este blog

segunda-feira, fevereiro 04, 2013

AGORA, XUSTO AGORA


Tenho os tendóns relaxados,
as pálpebras pechando persianas
do cansanzo
e o sorriso sempre disposto.

O alento que da vida
está disposto pra virme buscar
e non deixar de moverme
día e noite cal teu ferve-ferve.

Albisco, pra ponherme a el,
o caminho aí dende a corredoira,
agora, xusto agora.
Agora que as túas rutas
se fixeron papel mollado.
Non houbo vento que as secara.
Racharon.

Nenhum comentário: