Pesquisar este blog

segunda-feira, setembro 11, 2006

A ira, a ira erguese das conciencias asoballadas, dos estomagos tiritantes do frío da tirania. e surxe, invade o corpo como un grolo de licor as seis da maña, posuete e ergueste. non chegaran os tanques, nin as balas... pois non ha mais vontade que a da ira nacida do parto da dor e a dignidade. surcará as miradas despavoridas do mercenario, do patron, do presidente e do secretario. a ira será poesía, porque a irá benigna dos homes e mulleres desta terra, fai posibel o imposibel. a irá desbodará regatos e oceanos, queimará trincheiras, destruirá o vello edificio en ruinas e deixará paso. paso os novos tempos que traerán novas sementes de novos niños. novos niños que darán novos boitres e novos redentores... porque asi é a historia, duas ideas en loita, na que a vencedora será vencida.


Xurxo

(segue o texto de luiza. esta inspirada pola teoria da historia de karl marx)

Nenhum comentário: