"Como pasa todo
e volta pasar e repasar
co seu xesto cansado e
aburrido".
Os lonxes do solpor, Manuel
María.
Coutar a morte na que vivo.
Morrer e vivir sen máis
cantas veces queira
ata que queira.
E así eu hoxe ODIO
en letras maiúsculas
AMANDO en outras
non menos pequenas.
E choro e río. E vivo e morro
e non por eso deixo de ser.
Así.
De ser. De ser eu, hoxe.
E de querer vivir,
inda que morra.
*Verso de amor e dor: por min, por ti, das psicólogas mozas sen traballo, da dor profunda...
Nenhum comentário:
Postar um comentário