Pesquisar este blog

sábado, julho 10, 2010

Apareceron de novo
os arquitectos de cavernas
coa súa retórica macabra
expulsando odio polas veas

Non teñas medo

Non te escondas

Non pagues coa súa moeda

Non deixes de ollar o mundo
coa irreverencia do neno rebelde

Non deixes de resultar arrogante
perante a humilde hipocresía do odio

Non deixes de amar coa tenrura
dun vello cascarrabias

Non deixes de sentirte libre
digno
noble
recto
e xusto

Non teñas medo ao desexo

Non pretendas agradar a unha maioría

Non separes as túas palabras do corpo

Non trivialices a dor do "outro"

Non te enganes con finales felices

Todo está comezando de novo
a cada segundo
a cada minuto
a cada hora
a cada semana
a cada ano

Todo está comezando de novo
o seu odio
e o teu amor
o seu medo
e o teu desexo

Todo está comezando de novo
non descansarás
na compracencia
das últimas palabras

2 comentários:

AFP disse...

Diego.

Tanto este como o seguinte parecêrom-me dous poemas de formosa feiçom, especialmente este que comento agora che.

O rumor do vento disse...

Y el mundo seguía girando / a pesar de todo

Y nadie sabía hacia donde
pero giraba / giraba / giraba