"El incidente ha terminado.
La canoa del amor se ha roto
contra los escollos de la vida
corriente".
VLADIMIR MAIAKOVSKI,
poeta soviético nado en Maiakovski, cidade
cuxo nome tomou para sí.
Podo sentirme ¿poeta a
secas? e enganarme co que
deixo de dicir,
coas charcas salinas que se
me forman
por dentro, fervendo.
Volcán que non entra en
erupción.
Contrato que non quero
firmar.
Deixarse pisar ou pisar
forte?
Enganarme e deixarme ser
enganada
denigrando aos que coa
súa morte
e a súa loita cara a cara desgarrada
foron ponte dos caminhos
por facer.
...E seguir sendo poeta
na turris eburnea.
Podo porén, pola contra,
correr o risco de dicir a
verdade,
de ser poeta social
en honra á orixe do
termo: socio.
Companheiro.
De entender ao outro -como habituo-,
e de tentar por unha vez, ser entendida.
Daquela recollería a
verdade
do termo máis susceptíbel,
posto a salvo daquel que
engana.
Daquela, daríase o
incidente por rematado.
Nenhum comentário:
Postar um comentário