A Pilar D., minha amiga,
muller sentida e gaiteira.
Fomos masa feita
de boa materia prima,
nobile genere natus
no noso ablativo de orixe,
desas mulleres fortes
e espelidas até o infinito
que ergueron o fogar
no que nos criamos
e do que elas sempre foron
lume de lareira
ao redor do cal se quentaban
todos os demais.
Forza infinda e vital
a do lume,
acendendo das cinsas
unha e outra vez
como se non houbese
queimadura consumida
nen cansanzo acumulado de
muller.
Tamén pra nós
há de chegar o día de fogueira sermos,
de atravesar un paso canadiense
dende esta nosa beira
e facer esvarar nela
a todos os becerros
que ousen cruzar a fronteira
do noso reservado e sentido sentimento.
Paceremos daquela ledas,
lúcidas,
dende esta nosa beira,
coma as vacas ben mantidas
nos pastos comunais
que levan cara Mondoñedo
no final da vista.
Alá toparemos por fin
a Merlín e familia
pra beillar unha muinheira
ou un agarrado
en lume de repichoqueada foliada.
E honraremos a masa da que fomos feitas.
Nenhum comentário:
Postar um comentário