Pesquisar este blog

quinta-feira, junho 07, 2012

HUMANIDADES

Sexa loucura, o berro, a gargallada.
Sexa o abraio, sexa o terror da noite.
Sexa a morte, xa que é precio da vida.
Sexa a cinsa, xa que é herdo do lume.
Marica Campo



Mentras a roda xira
é sinxelo non sentir
e seguir o empuxón.

-Even it´s easier to make sure
you don´t feel anything-.

A deshumanización
chega ao seu punto
ÁLXIDO
ata
que
cae
en
picado
cal empresario arruinado
no crack do 29 en Wall Street.

E tras a caída na rúa,
tras o choque co muro
quedando sen nada
-a nada que nada-
só nos queda humanizar.

Humanizarnos.

E somos Penélope
que tece e destece.

E somos Marcial
con haikus por epigramas.
-“@ que ten cu ten medo
pero @ que só mira para o seu cu
vai de cu e costa arriba”,
que diría o Leo.

E somos dolce stil nuovo
no Purgatorio de Dante.

E somos Caldeiros grandes
na barca dos soños da vida.
-“Decir que es sueño es engaño:
bien sé que despierto estoy.
¿Yo Segismundo no soy?
Dadme, cielos, desengaños"-.

Somos Humanidá.
Somos Humanidades.

Que nos quedaría pois para
sobrevivir e sobre-levarnos
se non foran as letras,
o sentimento e as historias,
o ti que escribe e o
eu que te leo?

Somos Humanidá.
Somos Humanidades.

Memoria histórica do sentir,
que nos fai latir:
Ser vivo, ser humano.

Humanidades.



N.B.: Revisando o papel das humanidades nesta época de crise absoluta.

Nenhum comentário: