Pesquisar este blog

sábado, junho 02, 2012

Poesia de amor intrínseco e imposíbel II


O meu amor é fero é imposible
eu só quero a quen eu terribelmente soño
e fago poesías para suplir miñas ausencias
en meu peito frío e impenetrado.
O meu amor é ponte de brétemas
Chaira sobre o Cabe para ir á feira
mercar asa de cántaro á Monforte, Sóber.
O meu amor é puramente ficción
é ver o que ninguén quer ver
mirar máis alá das polas da figueira
tocar o verdor das follas súas.
Non se gaña, non se bebe, non se agarra
el simplemente acende, dispara, aparece...
Como a música da orquesta
no San Miguel de Rosende
que en Cima de Vila arrecende,
ou a do Patrón de San Romao de Acedre
voando por Anllo en Sober.
O meu amor é unha especie de arrecastado
el só quere a quen non o rega.

Nenhum comentário: