ALBORADA

  "Non importa agardarei

polo albor do novo día.

Que está comigo a esperanza,

fiando, fía que fía...

Ela fía i eu confío

no albor do novo día". 

C.E. FERREIRO

Refugiada baijo as mantas
que nom preciso nesta noite
de lúa chea de agosto,
sonho con ser alborada
que pete nessa porta
no despontar de nova força
que amence con solpor
de día anterior rosado,
facendo renacer coraçons
da noite escura do inverno.

Rechouchío de paxaros
que se dessem os bos días
xuntando súas plumas
pra poder voar ao unísono,
debuxando ondanadas
de amor na veiga que sobrevoam.

Banda sonora da terra das que
ponhem os cabelos de punta,
cambiando acordeom por tamboril
em sinergia coa túa gaita.
Issa sería a alborada sonhada.