Poesía de Andrea Mallou

Non estés triste meu neno,
a vida sempre volta resurxir.

Coas augas cristalinas dun regato,
coa raxeira da mañá,

co canto dos paxaros,
ou a brisa soprando na cara.

Cun bico acougado

ou apenas unha mirada.

Tralo inverno frío
ven a primavera,inexorabel.

"Cuando una puerta se cierra, en algún lugar, otra se abre."

*Da autoría de Andrea Mallou, será a súa xeración a que nos salve?