Pesquisar este blog

sexta-feira, junho 15, 2012

Salmo 5




Non abrazo a nostalxia
coma se ésta fose o bálsamo
para un presente pútrido e doloroso


Incluso camiñar entre cristais e escombros
require a imaxinación suficiente
para afrontar o adverso
dende o impertinente desexo
de seguir vivindo

Dende o máis acá, oh, eu terra
invoco a túa materia, imperecedeira e móvil
como a célula nai das palabras
que emanan do meu corpo

Diego Taboada, 15 Xuño 2012.






 
 
 

2 comentários:

Evinha disse...

Falta o Salmo 4!! Parabéns pelos versos!

O rumor do vento disse...

É certo, falta o 4. Qué despiste.

Non sei se en galego ficará "óptimo". Vou probar.