Escuros e descastados
vergonza dos veciños.
Concibida en tempos mellores.
Noxo dos que me arrodean
dos impuros que asumen os preceptos dos seus amos,
deses cadelos fieis que se deixan maltratar.
Lingua en extinción
modo de vida ultraxado.
Vergonza propia
non é auto-odio senón subnormalidade non declarada.
Crime por omisión, absurda asimilación do foráneo.
Sentídevos responsables de perder toda posibilidade de ser libres.
Nenhum comentário:
Postar um comentário