Pesquisar este blog

sábado, maio 26, 2012

Amores incosistentes

No inferno iracundo da ribeira
soñeime ascendendo as túas pernas
co rio despregado no seu leito tal língua.

Entre as fragas asimétricas do Cabe
vin meus beizos arañar sobre o teu ventre
para conquistar o claro enérxico da túa choiva.

Ao seguir agarreime ao para-quedas
lineal e alevoso dos teus brazos,
aterricei na desembocadura da túa fala.

Era viaxe de traballos
alternando sol e sombra
ausencias e abrazos.

Ao espertar impelirme só podían,
neumáticos e ferros, maquinas da ciencia,
non había visceras do paxaro nin trompetas de anxo.


Nenhum comentário: