Pesquisar este blog

sábado, maio 05, 2012

nascentium puer mortuus

Ao amencer nascerá
umha flor com o talho já murcho
Fermosa entre as herbas todas
abrolhara do seu centro
um sol florido mais grande
ca o das túas meixelas coloradas.
Sem embargo, direiche,
Que me queres amor?
Nom ves que tralo paso
os coitelos cegos nom vem
e clama a lúa desta noite
porque cruzes a aquela outra beira
sobre a ponte derramada das trompetas
antre as brétemas.
Esquecim como era que soava
a cántiga aquela.

Um comentário:

Evinha disse...

Melhor é crer sempre nas flores que nascem: nascentium puer fluens.