Pesquisar este blog

quarta-feira, abril 28, 2010

Para nós fochancos


Floresceu o sol sobre o cemento
já cantam os coches entre ás rúas
e as persoas saem, monotonía,
á conquista das rúas prenhadas.
Para nós a rúa com fochancos.

Caraveis para a cidade, kyrie eleison,
um manto de caraveis para a súa entranha
da que bulem com o fume cara o ceu
poemas sonhados jamais sonoriçados.
Para nós a rúa com fochancos.

Deve ser primavera,
As paijons de champions league
espreguiçam á sangue dos parados.
Ringleiras longas de números
peóns no paso á outra vida.
Para nós a rúa con fochancos.

Para nós a rúa com fochancos
para nós o cheiro a caraveis
anunciando um final sereio
ou umha morte sola, ailhados.
Para nós nada, para vós todo.

segunda-feira, abril 19, 2010

-

Chegaron os tempos sombríos
caeron, por fin, as máscaras
as palabras baldeiras
os medos bernizados
en amable inocencia

Chegaron as fosas do silencio
as memorias da esperanza asasinada
a re-existencia das dúas Españas

E as vellas pantasmas resucitaron
coma odios non reconciliados
e recordos de amor imposible

sábado, abril 10, 2010

Números

Os números superponhem-se umha outra vez
sobre infinitas chairas de brancas nubens.
Vam pegando-se e formando a via lactea infinita,
arquivada pouco a pouco polo vagar inmenso das leis,
as mesmas que fendem testas e desnucam sonhos.

Umha longa e lonjana ringleira de números
alumea dia e noite no universo celeste do espaço-tempo
e detras dela eu, saco, ponho, comunico, corto, pego...
Arrecende a fume ceibo nas lonjanas chairas de seattle
arrecende a noite infinita e cans, pitas e coelhos sentenciados.

Nesta tarde extranha o aire ficou desamparado
no congelador do eterno devir que nunca para,
na última parada do río que nunca é o mesmo.
Por um vieiro extranha caminham aínda os mesmos.
Números, números, fume no chapapote chairego.