Perdida nas túas penetracións pétreas,
todas as felacións tiñan un motivo
ese cheiro que desprende o teu falo embriágame.
Cántaros de lume húmida
Cántaros de paixón tenue
vestida ou núa sempre en Clave de Sol
danza de negras e brancas,
un ritmo cambiante.
Herdómana de días ou anos.
Non importa.
O tempo xuntos non existe.
Só sensacións.
Lamer, lamer e lamer
a túa voz ignífero do meu ventre famento
Da vitoria foxen os meus anxos autodestrutivos.
Um comentário:
Bem-vinda de novo a este recuncho nosso de expressom poética. Que os anjos destrutivos se convertam em palavras e que as palavras se unam para formar versos tam directos e expressivos coma estes.
Umha aperta irmandinha
Postar um comentário