Pesquisar este blog

sexta-feira, novembro 20, 2009

Egolatrías V

Beata do pracer insomne
Zakila Sartu
Puta dos sentimentos brancos
Coitoa egin
Para min un só desig (hipocresía):
Nós. Guk. Nosaltres

Coma un dealbar de sombras
a luz entra en ti cando me ispo.
Crisálida das cores dun fogar íntimo
Orquídea de muller madura na solaina
O peche do amor propio encadeado de vagalumes.

Edícula do noso propio edén
é a intriga de saber que non se sabe o fin.

2 comentários:

Chousa da Alcandra disse...

Non vou vir eu presumindo de saber interpretar con atino cada verso e cada estrofa; pero sí direi dúas cousas:
que me gustou a descuberta.
que me impactaron os enfrontamentos entre putas insomnes e beatas de sentimentos brancos. Ou era do revés?. Boeno, pois gustei igualmente.

AFP disse...

Está fixe, a poesia tem tamém que voltar a ser hermética e revirada como nós mesmos somos no nosso interior. Umha aperta irmandinha