Persiste o muíño da memoria
no murmurio da verdade silenciada
no ronsel do desexo calado polo tempo
nos gritos de estoica paciencia cívica

Persiste a alteridade do odio
sementada en faíscas de ignorancia

Persiste a digna rabia da recta razón

Persiste a persistencia

Persiste a lingua das mil primaveras

Persiste o pensar que empurra
dende a vontade de luz

Persiste a comunidade negada
polos sementadores de odio

Persiste, persiste o eterno retorno
do recoñecemento imposíbel

Persiste, persistirá, a conquista do ser
a pesares da diáspora
a pesares do exilio
a pesares do auto-odio

A forza do noso amor é eterna